Luke 24

Rozdział 24

1Pierwszego dnia ^a tygodnia ▼

▼po sabacie, w niedzielę

wczesnym rankiem przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały, a z nimi i inne kobiety; 2I zastały kamień ^c odwalony od grobowca. 3A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa. 4A gdy zakłopotały się z tego powodu, nagle dwaj mężowie ^d stanęli przy nich w lśniących szatach. 5I przestraszone, schyliły twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego ^e wśród umarłych? 6Nie ma go tu, ale powstał z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił ^f, gdy był jeszcze w Galilei: 7Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać. 8I przypomniały ^g sobie jego słowa. 9A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym. 10A były to: Maria Magdalena i Joanna ^h, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom. 11Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie ⁱ i nie uwierzyli im. 12Wtedy Piotr wstał i pobiegł do grobu. A gdy się nachylił, zobaczył płótna leżące osobno i odszedł, dziwiąc się temu, co się stało. 13A tego samego dnia dwaj ^j z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. 14I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało. 15A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. 16Lecz ich oczy były zakryte ^k, żeby go nie poznali. 17I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni? 18A jeden z nich, któremu było na imię Kleofas ^l, odpowiedział mu: Czy jesteś tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co się tam w tych dniach stało? 19I zapytał ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, który był prorokiem ^m potężnym w czynie i słowie ⁿ przed Bogiem i całym ludem; 20Jak naczelni kapłani i nasi przywódcy wydali go na śmierć ^o i ukrzyżowali. 21A my spodziewaliśmy się, że on odkupi ^p Izraela. Lecz po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak to się stało. 22Nadto niektóre z naszych kobiet zdumiały nas: były wcześnie rano przy grobie; 23A nie znalazłszy jego ciała, przyszły, mówiąc, że miały widzenie aniołów, którzy powiedzieli, iż on żyje. 24Wówczas niektórzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak mówiły kobiety, ale jego nie widzieli. 25Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy ^q! 26Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć ^r i wejść do swojej chwały? 27I zaczynając od Mojżesza ^s i wszystkich proroków ^t, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach. 28I zbliżyli się do wsi, do której szli, a on zachowywał się tak, jakby miał iść dalej. 29Lecz oni go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo zbliża się wieczór i dzień się już kończy. Wszedł więc, aby z nimi zostać. 30A gdy siedział z nimi za stołem, wziął chleb ^u, pobłogosławił i łamiąc, podawał im. 31Wtedy otworzyły się im oczy ^v i poznali go, lecz on zniknął im z oczu. 32I mówili między sobą: Czy nasze serce nie pałało ^w w nas, gdy rozmawiał z nami w drodze i otwierał nam Pisma? 33A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych ^x jedenastu i tych, którzy z nimi byli. 34Ci mówili: Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi ^y. 35Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba. 36A gdy to mówili, sam Jezus stanął pośród nich ^z i powiedział do nich: Pokój wam. 37A oni się zlękli i przestraszeni myśleli, że widzą ducha ^aa. 38I zapytał ich: Czemu się boicie i czemu myśli budzą się w waszych sercach? 39Popatrzcie na moje ręce ^ab i nogi, że to jestem ja. Dotknijcie mnie i zobaczcie, bo duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że ja mam. 40Kiedy to powiedział, pokazał im ręce i nogi. 41Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli ^ac i dziwili się, zapytał ich: Macie tu coś do jedzenia? 42I podali mu kawałek pieczonej ryby i plaster miodu. 43A on wziął i jadł przy nich. 44Potem powiedział do nich: To są słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się wypełnić wszystko, co jest o mnie napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach ^ad. 45Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli ^ae Pisma. 46I powiedział im: Tak jest napisane i tak Chrystus musiał cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać ^af; 47I w jego imieniu ma być głoszona pokuta ^ag i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. 48A wy jesteście tego świadkami ^ah. 49A oto ja ześlę na was obietnicę ^ai mego Ojca, a wy zostańcie w mieście Jerozolimie, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka. 50I wyprowadził ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce, błogosławił ich. 51A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba ^aj. 52A oni oddali mu pokłon i wrócili do Jerozolimy z wielką radością. 53I byli zawsze w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.